คำคมดีๆ คิดมาให้คิดไป รวม 5

10. “เบื่อ!!.. (จุด จุด จุด)”
คือคำติดปากของคนที่ยังไม่เบื่อไม่จริง

เบื่อมักเกิดจากภาวะไม่ดี ซ้ำซาก ไม่มีใครอยากอยู่ในภาวะไม่ดี แน่ๆ แม้ครั้งเดียวก็ตาม แต่คนที่บ่น “เบื่อ” นั้นเป็นเพราะยังทนกับภาวะนั้นได้จึงยังไม่เรียกว่า “เบื่อจริง” หากเบื่อจริงแล้วคงเลิกที่จะพูดและ “ทำ” อะไรสักอย่างอยู่ เพื่อพาตัวเองพ้นจากภาวะไม่ดีเหล่านั้นอยู่ หรือพ้นไปแล้ว เขาจึงไม่จำเป็นต้องพูด เบื่อ เพียงเพื่อบอกตัวเองว่าให้ทนต่อไปอยู่เช่นนั้น..

09. ชีวิตจำเจ เมื่อถูกจองจำ
เราจ้องจอง ของที่ไม่ต้องการ
และจดจำ เรื่องที่ไม่สำคัญ
จึงจองจำความคิดและจิตใจ
ชีวิตจะไม่เจอหนทางใหม่
เป็นเหตุให้ มันจำเจ

ทำไมเราเบื่อ ทำไมรู้สึกว่าชีวิตไม่มีอะไร แท้แล้วก็เพราะเราจดจ่อกับบางสิ่งที่มันไม่ใช่..เอง

08. เงาสะท้อนจากแม่น้ำทั้งสาย ก็ไม่เห็นอะไรชัดใส เท่ากระจกใบเดียว

มีหลายคนมักเพ่งมองบางสิ่งบางอย่างจากอะไรที่ดูคล้ายจะได้ประโยชน์ การเห็นเงาสะท้อนจากแม่น้ำ อาจทำให้หลายคนคิดว่ามันน่าจะเห็นตัวเองชัดเจน

เปรียบกับคนที่มักเพ่งมองแต่คนอื่นอย่างไม่เข้าใจ คิดว่าจะสะท้อนอะไรให้เราชัดใสเหมือนได้มองกระจกที่ออกแบบมาเพื่อการนี้

แท้แล้วการมองเงาสะท้อนของแม่น้ำ หรือการมองความเป็นไปคนอื่นนั้น อาจสะท้อนบางอย่างให้เราเห็นได้บ้าง แต่มันเป็นเพียงธรรมชาติอย่างหนึ่งเท่านั้น

หากต้องการเห็นตัวเองควรตั้งใจที่จะมองตัวตนจริงๆ ที่ไม่มีสิ่งใดๆ รบกวนหรือเคลื่อนไหว มองลึกลงไปในหัวใจตัวเองเท่านั้นเพราะเป็นที่เดียวที่เราจะเห็นชัดใสกว่าใครเหมือนได้มองในกระจกเงา

07. บางครั้งการสอนที่ดีที่สุด
คือ การ “ปล่อย”
ให้ได้เรียนรู้ด้วยตัวเอง

เพราะความเข้าใจคนเราล้วนไม่เท่ากัน และเรียนรู้ได้ ไม่เท่ากัน หากเขา เข้าใจได้ง่าย หรือเรียนรู้โดยง่าย บางทีเขาก็ไม่จำเป็นต้องรอมาให้เรา แนะนำ หรือบอกกล่าว ในอีกทางหนึ่ง เราเองก็เช่นกัน อาจไม่มีความสามารถมากพอที่จะถ่ายทอด หรือแนะนำสิ่ง ต่างๆ ผ่านได้ทางคำพูด หรือบางเรื่อง เป็นเรื่องที่ไม่อาจอธิบายได้ ด้วยคำพูดทางที่ดีที่สุด คือ ปล่อย ให้ได้เรียนรู้ด้วยตัวเอง แม้เขาจะต้องเจอซ้ำๆ กับก็ตาม นั่นอาจเป็นวิธีที่ดีที่สุดที่เขาจะได้เรียนรู้ ผ่านกระบวนการนั้น..

06. ฉลาดเรื่องคนอื่นได้อะไร
ฉลาดเรื่องตัวเองไว้ดีที่สุด

สิ่งหนึ่งในความ “ขาด” คือความต้องการมีตัวตน และสิ่งหนึ่งในการพยายามมีตัวตนคือการ “แสดงตัว” ต่อผู้อื่น การแสดงความฉลาด รู้ ในบางภาวะ หรือบางเวลา ไม่ใช่เป็นเรื่องที่ “จำเป็น” โดยอย่างยิ่ง หากดิ้นรนพยายามฉลาดเพื่อมีตัวตน โดยที่ไม่เห็นตัวเองเลย.. ว่ามีสิ่งใดยังไม่ได้แก้ ยังไม่ได้ปรับ ยังพัฒนาไม่ได้ นั่น ไม่ฉลาดเรื่องตัวเองเลย…

05. การจะเป็นตัวของตัวเองอันดับแรกคือ..
ยอมรับ หรือไม่สนใจตัวตนคนอื่น..

เพราะมันไม่มีประโยชน์อะไรเลยต่อการเป็นตัวของตัวเอง..

มิหนำซ้ำการยอมรับตัวตนคนอื่นไม่ได้ ทั้งความคิด หรือวิธีการกระทำ นั่นหมายถึง คนๆ นั้นกำลังเพ่งมองและเทียบตัวเองกับตัวตนคนอื่นอยู่ จะเทียบไปทำไม? ถ้าเป็นตัวของตัวเองอยู่แล้ว? อาจเป็นไปได้ว่า แค่กำลังจะเป็นตัวของตัวเอง..

เพราะยิ่งพยายามให้ใครมามีตัวตน ความคิดเหมือนเรานั้น บางครั้งอาจเป็นเพียงภาวะจิตที่ “หาพวก” มายืนยันความถูกต้องในความคิดหรือความเป็นตัวเราเพียงเท่านั้น

หากเป็นผู้ที่เป็นตัวของตัวเองแล้วไซร้ จะมองคนอื่นเพียงเพื่อการเรียนรู้หรือเข้าใจ เพราะจะรู้อยู่แก่ใจว่า “ตัวตนเรา” ย่อมไม่เหมือนใคร และไม่มีใครเหมือนเราได้ทั้งหมด เพราะเรา “เป็นตัวของตัวเอง”

และหากรู้ได้ว่ายังไม่เป็นตัวของตัวเองได้อย่างชัดเจน ก็จงเป็นผู้ฟัง ผู้คิดตาม ผู้ทบทวน เพื่อหาตัวตนให้เจอก่อนจะแสดงตัวตนออกไป..

04. คนไม่รู้ตัวว่าหลงทาง
ไม่มีวันฟังทางที่คุณบอก

ถ้าคนหนึ่ง ยึดถือ หรือเชื่อมั่นอยู่บนเส้นทางที่เขาเดิน เขาอาจมีหรือไม่มี เหตุผล เป้าหมายของเขาอยู่ก็ตาม นั่นคือสิ่งที่ต้องเห็นว่า เขาเลือก เดินมาแล้ว และคิดว่านั่นคือ “ทาง” ของเขา จะถูกหรือผิดก็ตาม

มันไม่มีประโยชน์หากเขาไม่รู้ว่า “หลงทาง” แม้จะเจอ กำแพง ขวากหนาม ลำบาก เขาก็คิดเพียงว่า พ้นตรงนี้ไป “หวังว่า” ข้างหน้าคือทางที่ถูก..

จนกว่าเขาจะเจอ “ทางตัน” นั่นเขาอาจเริ่มรู้ว่าผิดทาง หรือหลงทาง

ดังนั้นการบอกทางคนที่ไม่รู้ตัวว่าหลงทาง คือการพูด ทำ ที่ไร้ประโยชน์.. จะมีประโยชน์ก็ต่อเมื่อปล่อยให้เขาเจอ ทางตัน..

03. ความเชื่อ กับ งมงาย
สิ่งที่แยกได้
คือผลลัพธ์สุดท้าย ที่ตามมา

เป็นสิ่งหนึ่งที่มีผลต่อหลายคนเสมอ แม้แต่ตัวเองที่ต้องมองให้เห็นว่า สิ่งที่เป็นอยู่คือความเชื่อ หรืองมงาย

ความเชื่อนั้นเป็นเรื่องที่ดี เป็นแรงทางบวก สร้างได้ทั้งกำลังใจ พลังใจ และความสำเร็จ
แต่ความงมงายนั้น ก็อาจคล้ายกันได้ในช่วงแรก.. แต่ผลสุดท้ายเพียงวนกลับไปที่เดิม ไม่อาจสำเร็จ

ความสำเร็จที่ว่านี้ที่ชัดที่สุดคือ “ความสุข”

เพราะความเชื่อนั้น แม้ผลโดยตรงจะเป็นอย่างไร แต่ส่วนลึกที่ได้เราจะรู้สึกดีเสมอ และจะมี “ปลายทางให้รู้ว่าจบลงที่ตรงไหน”

ส่วนความงมงายนั้น แม้ผลโดยตรงจะเป็นอย่างไร เช่นกัน ดีหรือร้าย สุดท้ายเราก็จะวนกลับไปที่ความรู้สึกเดิมๆ อีกครั้ง คือ ทุกข์ เหนื่อย เบื่อ “ไม่เคยมีปลายทางให้จบลง ได้สักที”

02. กลัวการเปลี่ยนแปลงไปทำไม ในเมื่ออะไรๆ ต้องเปลี่ยนไปเสมอ

เหมือนคำที่ว่า ใดๆ ในโลกล้วอนิจจัง หากยังหวังให้อะไรคงอยู่ตลอดไปนั้น คงไร้สุขเป็นแน่แท้

01. ตัวเองยังหาความสุขไม่ได้
แล้วจะทำให้คนรอบกาย สุขได้ยังไงกัน

กลับมาย้อนมองแบบละเอียดๆ แล้วจะพบว่า เรานี่เองที่อาจทำให้คนอื่นไม่เป็นสุขอย่างที่หวัง มันก็ไม่ต่างการจะไปสอนคนอื่นให้ทำอะไรในสิ่งที่ตนเองทำไม่ได้ มันไม่มีทางที่จะสำเร็จ นอกจากคนๆ นั้น ค้นคบด้วยตัวเอง ความสุขของเราก็เช่นกัน มันควรพบได้เองก่อน