ครั้งยังเด็กหรือวัยรุ่น เมื่อได้ยินประโยคว่า “เวลา” คือสิ่งสำคัญที่สุด หรือ มีค่ามากที่สุด จะไม่เชื่อ หรืออาจเรียกว่าไม่เข้าใจก็เป็นได้ คงด้วยเพราะเรามี “บริบทของเวลา” ต่างกัน
(ภาพประกอบจากในภาพยนต์เรื่อง In time)
ฟังบทความนี้ในรูปแบบ Podcast ตามช่องทางเหล่านี้
นัยหนึ่งของเวลาในบริบทนี้ สำหรับช่วงชีวิตของผม (ที่ยังไม่แก่! แค่ชอบคิดแบบคนแก่เฉย ๆ ฮ่า ๆ) จึงมักชอบที่จะพร่ำบอก คนที่เกิดมาหลังและมีเวลาเหลือมากกว่า ว่า คุณยังโชคดีที่มีเวลาเหลือที่จะทำอะไร ๆ ให้คุ้มค่า จนกว่าคุณจะเดินมา ณ จุดที่ผมยืนวันนี้(อายุ) พูดง่าย ๆ ก็คือ คุณยังมีเวลาทำอะไรอีกเยอะ..
เพราะย้อนไปในวันที่นับระยะเวลาการอยู่บนโลกนี้ เท่ากับพวกเขาเหล่านั้น บ่อยครั้งที่ผมเลือกที่จะคิดว่า.. “ทำอย่างไรให้เวลาหมดไป..” นึกถึงตอนนั้นแล้วคงพูดได้ว่า โคตรเสียดาย แต่มันก็ยากที่จะจับต้องได้ในคำว่า “มีค่า” ของเวลา การที่อยากจะสื่อสารให้เขาเหล่านั้นเห็น ได้คิดเรื่องนี้ มันคงเป็นเหมือนอีกหลาย ๆ เรื่อง ที่ ถ้าไม่มาถึงจุดนี้ คงไม่มีวันเข้าใจ
นัยหนึ่งจะกล่าวว่าสิ่งที่ผ่านไปนั้น ไม่มีอะไรจำต้องเสียดายเพราะจุดต่อจุดทำให้เราเป็นเราในวันนี้ สิ่งที่มีค่าและแลกไปด้วยเวลาคือประสบการณ์.. ผมว่ามันก็ใช่จะจริงเสมอไป เราหลายคนมีประสบการณ์ในการมีความรัก มีประสบการณ์ในการเมา มีประสบการณ์เที่ยวกลางคืน มีประสบการณ์การช้อปปิ้ง การได้มา การเสียไป.. มากพอที่จะเสียเวลาและใช้เวลา ปล่อยไปเพื่อต้องรับและเรียนรู้กับสิ่งที่กล่าวมาซ้ำแล้วซ้ำเล่า..
ถ้าจะกล่าวโดยสรุปของบริบทนี้ ที่จะบอกว่าเสียเวลา แล้วได้ประสบการณ์นั้น บางทีมันก็ไม่จำเป็นต้องเสียเวลาขนาดนั้นก็ได้ คิดได้ก่อน ก็พ้นก่อน เสียเวลาน้อยกว่านั่นเอง
อีกบริบทของเวลา ในที่นี้ สมมติเอาว่าหากเป็นผู้บริหารและคิดคุณค่าแรงงาน คนเงินเดือน 30,000 บาท เท่ากับว่าได้ค่าจ้างวันละ 1,000 บาท (คิดแบบง่ายๆ) และมีทำงาน 8 ชั่วโมง เท่ากับว่าค่าจ้างเขาชั่วโมงละ 125 บาท ใน 125 บาทถ้าใช้เขาออกไปซื้อกาแฟสัก 5 แก้วและสมมติว่าต้องใช้เวลา 1 ชั่วโมง เท่ากับว่าต้นทุนกาแฟเพิ่มขึ้นแล้วแก้วละ 25 บาท (125 หาร 5) แต่หากใช้พนักงานเงินเดือน 15,000 บาทไปแทน ต้นทุนกาแฟแก้วนั้นก็จะเหลือแก้วละ 12.5 บาท(เปรียบเทียบว่าเหลือครึ่งเดียว) เรื่องนี้คงได้เห็นอะไรอีกนัยหนึ่ง ที่พูดได้ว่า เวลามีค่าแบบตรงตัว
แต่.. นัยที่สำคัญที่สุดคือ ไม่ว่าคุณจะมีเวลาที่สร้างรายได้ได้เท่าไหร่ นั่นคือเรื่องอนาคตทั้งสิ้นดังเช่นเรื่องเมื่อครู่ คุณสามารถคำนวณความคุ้มค่าที่จะใช้เวลาในอนาคตได้เหมือนตัวอย่างง่ายๆ ว่าจะใช้ใครไปซื้อกาแฟ หรือถ้าย้อนมองกลับมาให้ลึกอีกหน่อยก็คือหากเห็นคุณค่าแล้ว ก็จะตรองได้ว่าจะใช้เวลาทำอะไรให้คุ้มค่ากับตัวเอง ถ้าจะลองเอามาคิดดู
ทว่าสิ่งหนึ่งที่อยู่ในอีกด้าน คุณอาจจะใช้ 1 นาที หรือ 1 ชั่วโมงข้างหน้าสร้างมูลค่าได้มากกว่า 1 ล้านบาทนั่นคือความเป็นไปได้.. แต่คุณไม่มีทางเลยที่จะใช้เงินสักกี่ล้าน ซื้อเวลาย้อนหลังไปได้สักวินาทีเดียว.. หากเห็นในมุมนี้ บางทีก็ทำให้เราตรองได้ว่าวินาทีต่อไปคุณจะใช้มันอย่างไร..
พบกันใหม่กับเรื่องราวดีๆ ที่มีแง่คิด สาระ ที่พยายามทำให้คุณไม่เสียเวลา.. สวัสดีครับ
