หางจิ้งจกขาดได้ มันไม่ตาย ไม่เรียกว่าพิการ บางสิ่งในชีวิตคนเราก็เช่นกัน เราขาดมันได้ ไม่ตาย แต่หากเมื่อใดที่เรายึดติดไม่ยอมปล่อยไป ก็คงคล้ายเมื่อถึงเวลาสำคัญ แล้วจิ้งจกนั้นไม่ยอมตัดหางตัวเอง…
คงเคยเห็นกัน บางครั้งที่จิ้งจก หรือสัตว์เลื้อยคลานประเภทกิ้งก่า มันไปไหนมาไหนโดยไม่มีหาง หลายคนทราบดีว่านี่มันอาจเพิ่งรอดตายมา เพราะสัตว์เหล่านี้มีความสามารถพิเศษในการเอาตัวรอดจากสัตว์นักล่าอื่น ๆ ด้วยการสลัดหางทิ้งไว้เพื่อเบี่ยงเบนความสนใจ
อันที่จริงแม้หางจะงอกได้ใหม่ แต่ก็ใช่ว่าจะเหมือนเดิมเสียทีเดียว เพราะนอกจากต้องใช้เวลาแล้ว ยังมีผลต่อการเจริญเติบโต รวมถึงมีผลทางร่างกายบางอย่างที่แตกต่างกันไป แต่มันคงเล็กน้อยเมื่อเทียบกับต้องเสียชีวิตไปเลย…
มนุษย์แม้ไม่มีหางที่งอกใหม่ได้ แต่กลับยึดติดหลายสิ่งยิ่งกว่าหางของจิ้งจกเสียอีก ทั้งที่อาจไม่ใช่ส่วนสำคัญของชีวิต อีกทั้งบางสิ่งที่ต้องเสียไปนั้น หากยังมีชีวิต เราอาจสร้างสิ่งนั้นได้ดีกว่าเดิมด้วยซ้ำ
ไม่ว่าจะเสียแฟน, เสียเงิน, เสียงาน, เสียศักดิ์ศรี แม้กระทั่งเสียเวลา เหล่านี้เราสร้างได้ เปลี่ยนได้ หาใหม่ได้ และเริ่มใหม่ ที่อาจดีกว่าเดิมได้ทั้งสิ้น…
เพียงแต่หลายคนไม่ยอมตัด ไม่ยอมปล่อย ยึดไว้ ลากไป แบกไปจนตาย ทั้งที่มันไม่ใช่อวัยวะ หรือส่วนหนึ่งของเราตอนเกิดมาแท้ ๆ
บางทีคนเราจะอยากมีหางที่มองไม่เห็น แล้วหลุดไม่ได้ ตัดไม่ได้ไปทำไมกัน?
บทความฉบับปรับปรุง เผยแพร่ครั้งแรก Facebook Sirichaiwatt เมื่อ 12/10/2021
