เมื่อมองไปเห็นฝาขวดน้ำเปล่าที่ผมเองวางทิ้งไว้ ผมเกิดฉุกคิดบางสิ่งบางอย่างขึ้นมา(เป็นประจำแหละคุณ ฮ่า) ตอนนี้มันกลายเป็นของที่ผมกำลังจะหยิบไปทิ้ง.. หรือ ขยะ.. (แต่แน่ๆ กลายมาเป็น เรื่องราวดีๆ แง่คิด เรื่องนี้)
ภาวะฉุกคิดที่ว่า ก็เลยนึกได้ว่าเขียนถึงมันสักหน่อยดีกว่า แต่ก่อนที่จะเขียน ก็เลยคิดว่า ลองเอาไปให้เพื่อนๆ ในแฟนเพจลองแชร์ความคิดความเห็นที่มีต่อรูปภาพและความหมายสิ่งนี้ ผมชอบฟังมุมมองมากกว่า ความคิด เพราะเมื่อใดเป็นความคิดมักจะ(ไม่เสมอไป) ต้องมีเรื่องถูกผิดตามมา ถ้าเมื่อใดไม่สนใจความถูกต้อง ผมจะเรียกมันว่ามุมมอง และการได้ฟังมุมมองคือการเปิดหู เปิดตา เปิดโลกให้ผู้ฟังแท้จริง เพราะเราคนเดียวไม่สามารถยืนได้หลายๆ จุดพร้อมๆ กัน และทันทีที่เจอมุมที่เราไม่เคยเห็น มันจะดูวี๊วว๊าว ขึ้นมาทันที การผจญใจเล็กๆ..
(ใครต้องการให้ censor fb แจ้งได้นะครับขออภัยไม่แจ้งล่วงหน้า)
จากมุมมองของเพื่อนๆ ในแฟนเพจ โดยส่วนใหญ่จะบอกว่า ไม่! มันยังมีค่า! มันยังมีประโยชน์!
- บ้างมองว่าทำไมจึงถูกมองไร้ประโยชน์จะไม่ไร้ประโยชน์ต้องทำอย่างไร และใครเป็นผู้ตีความว่ามันไร้ค่า
- บ้างแนะนำว่าถ้ามันอยู่ถูกที่ถูกทาง หรือปรับปรุงเปลี่ยนแปลงก็มีค่าได้
- บ้างว่ามันไม่ไร้ค่าไร้ประโยชน์หรอก มันยังมีสิ่งที่เรียกว่า “โอกาส”
และโดยสรุปจากเพื่อนๆ แล้วส่วนใหญ่เราสามารถหาคุณค่าจากสิ่งที่มีอยู่ได้เสมอ เหมาะอย่างยิ่งที่จะปรับไปใช้คิดกับตัวเองหรือความเป็นคน ว่าไหม?..
สำหรับผมเห็นด้วยทุกประการอยู่แล้วแต่ในมุมมอง เพียงแต่มุมที่เป็นเรื่องราวที่ผมมองและคิดขึ้นมาก่อนหน้านี้มีอยู่ว่า
ฝาขวดน้ำ เคยอยู่ในฐานะผู้ปกป้อง..
มันเคยป้องกันน้ำที่อยู่ข้างในขวดนั้น น้ำ คือสิ่งมีค่าในเรื่องนี้ มันปกป้องไม่ให้ สิ่งใดเข้ามาเจือปน มันปกป้องไม่ให้สิ่งนี้หลุดออกมา หรือสูญเสียไป มันรักษาสิ่งสำคัญอย่างหนึ่งไว้ และมันยังเป็นสิ่งเดียวที่สามารถให้สิ่งสำคัญในนั้นออกมาทำประโยชน์เมื่อต้องการ..
และเมื่อสิ่งมีค่าถูกใช้หมดไป.. มันจึงไร้ประโยชน์ และหมดหน้าที่ของมันไป จนกว่าจะมีสิ่งมีค่าใหม่มาให้มันปกป้องอีกครั้ง หรือถูกปรับเปลี่ยนไปอย่างที่เพื่อนๆ ว่า..
และที่แน่ๆ ตอนนี้มันมีค่าขึ้นมาอีกครั้ง โดยเริ่มจากการมาเป็นเรื่องเล่าให้ผมได้เขียน และอาจสร้างมุมมองใหม่ในการมองความมีค่าให้ใคร ได้หลายคน…
