เชื่อว่า มีไม่กี่ครั้งหรือไม่กี่คนหรอกที่ทบทวนเสมอว่า วัน ๆ หนึ่ง เราทำอะไรบ้าง แต่ก็มีความรู้สึกหนึ่งน่าจะเป็นตัวชี้วัดได้คือ เมื่อใดที่เรารู้สึกว่า วันนี้ผ่านไปเร็วเหลือเกิน แสดงว่าเป็นวันหรือช่วงเวลาที่ดี ไม่ว่าจะเพราะกำลังมีความสุข หรือในภาวะที่กำลังมุ่งมั่นบางสิ่งอยู่ก็ตาม หรือโดยสรุปคือช่วงวันที่เรารู้สึกว่ามี “เวลาน้อยไป”
ถ้าเป็นช่วงเวลาที่ไม่ค่อยดี หรือกลาง ๆ ดีบ้างไม่ดีบ้าง ก็จะเป็นความรู้สึกในแบบ “หมดไปอีกวัน, นี่วันอะไรนะ, วันที่เท่าไรกัน?” โดยมักเป็นการใช้ชีวิตในแบบ routine (กิจวัตร) ที่ต้องทำไปวัน ๆ ถ้าจะมีอะไรมากระตุ้น หรือตื่นเต้นบ้างล้วนขึ้นอยู่กับปัจจัยภายนอกและคนอื่น!.
สุดท้ายสำหรับคนที่อยู่ในในช่วงที่ไม่สู้ดี คงเป็นความรู้สึกทำนองว่า “เมื่อไรจะหมดวันสักที”, “เช้าอีกแล้วหรือ น่าเบื่อจังเลย” แล้วก็หมดวันไปแบบเบื่อหน่าย หมดอาลัยตายอยาก ดีหน่อยก็จะมีอารมณ์แบบ ยิ้มได้บ้างแต่ก็ยังมีอะไรในใจ…
ความรู้สึกคือผลลัพธ์
ในทุกภาวะที่กล่าวมาเป็นเพียงเรื่องของ “ความรู้สึก” และคำ ๆ นี้เป็นสิ่งที่ไม่ต้องคิด ไม่ต้องไตร่ตรอง แม้จะพยายามไม่คิดก็ไม่สามารถปล่อยผ่านได้ มันจึงสะท้อนว่านี่คือผลลัพธ์ของบางสิ่งที่เป็นปัจจุบันอย่างชัดเจน.
“ผลลัพธ์” จาก “ความรู้สึก” เป็นปัจจัยสำคัญในหลายเรื่องที่ทำให้คนเราหลงทาง เพราะเรามักชอบอ้างว่า ทำอะไรไม่ได้ แก้ไขไม่ได้ หรือมันเป็นไปเช่นนั้นเอง เราไม่ได้บังคับ ก็ในเมื่อมันเป็นเรื่องของความรู้สึก
แต่สิ่งเดียวที่เป็นจริง คือ เราบังคับความรู้สึกไม่ได้ เพราะมันเป็นเรื่องที่ละเอียดอ่อน และเกิดขึ้นบนปัจจัยหลากหลายเกินกว่าที่เราจะคิดออกง่าย ๆ แต่หากทบทวนดี ๆ และยอมรับก็จะพบว่า แท้จริงแล้ว ผลลัพธ์ใด ๆ ที่เกิดเป็นความรู้สึกล้วนผ่านการกระทำก่อนหน้ามาทั้งสิ้น ดังเช่น
- รู้สึกแย่เรื่องเงิน ก็ที่ผ่านมาเราจัดการเรื่องการเงินผิดพลาดจริงหรือไม่?
- รู้สึกแย่เรื่องเพื่อน ก็ที่ผ่านมาเราวางตัวหรือจัดการบางอย่างไม่ดีไว้จริงหรือไม่?
- รู้สึกแย่เรื่องร่างกาย ก็ที่ผ่านมาเราไม่ดูแลและละเลยจริงหรือไม่?
- รู้สึกเบื่อ… เราก็ไม่ยอมทำอะไรให้จริงจังเอง หรือเพราะผลลัพธ์มันไม่ได้ดั่งใจเรา และใช่หรือไม่?
ต้องยอมรับว่าหลายอย่างที่รู้สึกอยู่ในวันนี้มันเพราะ “ที่ผ่านมา” เกือบทั้งสิ้น ดังนั้นการที่วันนี้เรารู้สึกอย่างใดอย่างหนึ่ง มันย่อมเกิดจากการคำถามที่อาจจะลองทบทวนว่า “แล้ววัน ๆ เราทำอะไร” หากวันที่ผ่านมาเราทำสิ่งที่เป็นกิจวัตร มันก็จะเป็นวันที่รอเพียงสิ่งที่ “ไม่ใช่กิจวัตร” เกิดขึ้น อาจเป็นได้ทั้งดีและร้าย เหมือนคำที่ใช้แทนง่าย ๆ ว่า “ดวง” และ “ซวย”
วัน ๆ หนึ่งทำอะไรบ้าง
“สิ่งดี ๆ จะเกิดขึ้นได้ ก็ต้องลงมือทำ” ดูจะเป็นคำคมหรือประโยคสวย ๆ ที่น่าจะยอมรับกันได้ไม่ยาก แต่หากกล่าวเพียงเท่านี้ ย่อมมีคนรู้สึกว่า ที่ผ่านมาเราก็ทำ.. (จริงหรือ? เล่าสิ วัน ๆ ทำอะไรบ้าง?) และมีที่ทำอย่างตั้งใจจริง แต่มันซวย? นี่ก็คือสิ่งที่ต้องทบทวนว่า ถ้าเป็นเพียงความตั้งใจแต่ขนาดสติและการวางแผนพัฒนา หรือการขยันที่เป็นเพียงกิจวัตร ผลลัพธ์นั้นมันก็ซวยได้อยู่ดีและมากขึ้นได้ด้วย ดังประโยคคำคมที่เขาว่า “โง่แล้วขยันให้เอาไปฆ่าเสีย…” เพราะมันคือการขยันสร้างปัญหาหรือภาระนั่นเอง.
ร้านค้าที่ขยันเปิดแต่เช้า ขยันเรียกลูกค้า แต่หามีหัวคิดทางการตลาดไม่ จนวันหนึ่งร้านใหม่ มาเปิดแย่งลูกค้าไปได้ เช่นนี้เราโทษว่าซวยเพราะร้านใหม่มาแย่งลูกค้าไป หรือ วัน ๆ หนึ่ง(มัว)ทำอะไรบ้าง?.
ชีวิตเราหลายคนเป็นเช่นนี้ ไม่ผิดที่พยายามอยู่บนเส้นทางที่เรียบง่าย แต่ต้องเข้าใจจะให้ราบเรียบก็ต้องทำอะไรบางอย่างเช่นกัน เพราะหากไม่ทำวันหนึ่งพอมี “ความรู้สึก” มากระตุ้นก็กลายเป็น เครียด ทุกข์ เศร้า เบื่อหน่ายเหมือนไร้ทางออก โทษสิ่งอื่นสุดท้ายมันก็ไม่เจอต้นเหตุของปัญหา.
หลายความรู้สึกเบื่อหน่ายคงเกิดขึ้นได้ยาก ถ้าที่ผ่านมาเรารู้ว่าเรากำลังทำอะไรเพื่อสิ่งใด ความผิดหวัง เสียใจ ย่อมเกิดขึ้นได้ กับคนที่วางแผนและมีเป้าหมาย แต่สิ่งเหล่านี้ก็จะเป็นเพียงชั่วคราวเพราะเขารู้สาเหตุ ต่างจากคนหน้าชื่นอกตรม เบื่อหนายในทุก ๆ วัน เพราะไม่รู้อะไรเลย.
“ตระหนัก, เรียนรู้, ปรับปรุง(แก้ไข), พัฒนา” ถ้าวันหนึ่ง ๆ ของเราได้ทำในสิ่งที่เกี่ยวข้องกับหนึ่งใน 4 ส่วนนี้ เพียงหนึ่งอย่างในทุกวัน วันหน้าอย่างไรก็ย่อมดีขึ้น รู้สึกดีขึ้น ยากที่จะต้องมารู้สึก แล้ววนไปบอกตัวเองว่า “รู้งี้น่าจะ…” เช่นนั้น ซึ่งมันไม่มีประโยชน์ ต้องเริ่มจากวันนี้ตอนนี้ที่ควรถามตัวเองว่า “วัน ๆ หนึ่งทำอะไรบ้าง…” และเปลี่ยนใหม่ ไปทำอีกอย่างเสียที
