“ทำไมไม่พูดกันให้จบ ๆ..” เป็นนิสัยหนึ่งที่เคยยึดติดเอามาก ๆ แต่ก่อน ในยามมีปัญหา
ที่จริงการไม่ปล่อยให้อะไรคาราคาซัง เป็นเรื่องดีในหลายกรณี แต่ก็ไม่ใช่ทุกกรณี
เพราะการเค้นเอา คำพูด , ความคิดเห็น หรือ คำตอบ จากอีกฝ่าย อาจไม่มีวันได้ ความจริง หรือ เหตุผล ที่ดีเลย
ไม่ใช่ว่าอีกฝ่ายตอบผิด, พูดไม่ดี, หรือตอบไม่ได้เพียงอย่างเดียว แต่บางครั้ง เราก็ไม่ได้ต้องการสิ่งเหล่านั้นจริง
ภาวะที่เต็มไปด้วยอารมณ์บนการยืดหยัดคำว่า ทันที นี่คือความใจร้อนไปจนถึงการเอาแต่ใจ และอาจส่งผลให้ไม่รอบคอบได้ทั้งสองฝ่าย
ฝ่ายหนึ่งอยากได้ กับ ฝ่ายหนึ่งต้องรีบให้คำตอบ คุณภาพย่อมคลุมเครือว่า มันใช่สิ่งที่อยากพูด ควรพูด หรือใช่สิ่งที่อยากฟัง ควรรู้ไหม
การหยุด รักษาระยะห่างเรื่องนี้ไว้สักพัก อาจไม่ต้องนาน แต่ส่วนใหญ่ ยิ่งนานยิ่งดี ถ้าไม่มีอะไรต้องรีบตัดสินใจ
ซึ่งส่วนใหญ่ไม่ได้รีบ แต่ความกลัว ความกดดัน ความไม่มั่นใจ ความไม่มั่นคงของใจ มักทำให้เราอดรนทนไม่ได้เสียมากกว่า
วันหนึ่งจึงถามตัวเองว่า หากอยากได้ความจริง เหตุผลจริง ก็ควรจะนิ่งและใจเย็น ให้สิ่งนั้นมันเห็นชัดออกมา บางทีอาจคิดได้ว่าไม่จำเป็นเลยด้วยซ้ำ..
ไม่ใช่การหยุดอารมณ์เพื่อให้เปิดใจรับฟังเพียงอย่างเดียว แต่ให้อีกฝ่ายได้พร้อมจะพูดออกมา และไม่ว่าเราจะอยู่ฝ่ายใด ส่วนใหญ่มันดีต่อทั้งสองฝ่าย
ในการ รักษาระยะห่าง ทางอารมณ์ แค่ 5 นาที 10 นาที ก็ดีกว่า ทันที แล้ว..
บทความฉบับปรับปรุง เผยแพร่ครั้งแรก Facebook Sirichaiwatt เมื่อ 13/07/2020
