เราทุกคนล้วนมีฝันที่อยากจะทำอะไรสักอย่าง แต่มันก็แปลกตรงที่ต่อให้ “อยาก” แค่ไหน หลายคนกลับไม่กล้า กลัวด้วยเหตุผลต่าง ๆ นา ๆ จะมีสักคนที่ “กล้าเดินลุยเข้าหาฝัน”
ผมเคยเป็นแอดมินเพจ Modeling Agency เจ้าหนึ่งของเพื่อนกัน แต่ไม่ได้ทำหน้าที่แอดมินแต่อย่างใด เป็นเพียงผู้ให้คำปรึกษาในช่วงแรกบ้าง ร่วมงานอีเว้นท์ด้วยบ้าง เป็นช่างภาพให้บ้าง* จนวันหนึ่ง ผมเข้าไปอ่านข้อความที่ส่งเข้ามาในเพจ ส่วนหนึ่งก็เป็นลูกค้า แต่ที่ส่งมาบ่อย ๆ ก็จะเป็นนางแบบ นายแบบ Freelance และอีกส่วนคือ คนที่ “อยากเป็น” นายแบบ นางแบบ หลายคน ที่จริงแล้ว Agency นี้เน้นนางแบบ นายแบบที่เป็นชาวต่างชาติส่วนใหญ่ แต่ก็มีวัยรุ่นไทยส่งเข้ามาว่าอยากทำงานด้านนี้อยู่เรื่อย ๆ (*ณ ช่วงเขียนบทความปี 2558)
กลุ่มที่อยากเป็นนี่เอง มีหลายข้อความผมอ่านแล้วก็ยิ้มในใจ และคิดอะไรได้บางอย่าง จากผู้ที่ส่งข้อความเข้ามา บ้างก็มี Profile มีผลงานมาบ้าง บางรายดูแล้วก็น่าจะเป็นงานญาติพี่น้อง งานสมัครเล่น บ้างก็ยังไม่มีประสบการณ์มาเลย มีหลายคนที่พอเข้าไปดู facebook ส่วนตัวพบว่า หน้า feed ข้อความของเธอเต็มไปด้วยการบ่นด่า บ้างก็เป็นแนว เอ่อ.. หลุดโลก ไม่ใช่ว่าในแนวไม่ดีนะครับ แต่มันเห็นแล้วอารมณ์ ขำๆ ยิ้มๆ จริงๆ
ในในอีกมุมมองหนึ่งที่ผมเล็งเห็นคือ “ความกล้า” ที่แต่ก่อนคนอย่างผม ก็ไม่มี ผมมองว่าหลาย ๆ คนแม้จะดูเตรียมตัวมาได้แย่ แต่ก็มีความกล้าที่จะส่งข้อความ เสนอตัวเข้ามา สื่อออกมาถึงสิ่งที่เธอเหล่านั้นต้องการ ซึ้งไม่อยากจะบอกว่า การกล้าลุยส่งเดชแบบนี้ แม้บางทีหลายคนคิดว่ามันคือการทำลายตัวเองทำลายโอกาส แต่เชื่อหรือไม่ว่า บางทีมันก็ไม่ได้มีใครสนใจในส่วนที่เราคิดว่าแย่หรือไม่ดีตรงนั้นหรอก เพราะงานด้านนี้บ่อยครั้งต้องการ คาแรคเตอร์ บางอย่างในงานหนึ่ง ๆ ได้ นี่หมายความว่าเขาเหล่านั้นก็มี “โอกาส” เหมือนกัน หากมัวแต่กลัว คิดว่าไม่สวย ไม่พร้อม ไม่มั่นใจการที่จะมาทำงานด้านนี้คงไม่ใช่ที่สำหรับคนประเภทนั้น
และมันก็ไม่จำเพาะแค่สายงานด้านนี้อย่างเดียว หากมีความฝันที่จะทำอะไรสักอย่าง เมื่อเลือกลุยแล้วพลั้งบ้าง ล้มบ้างมันคงไม่ใช่ปัญหาของคนกล้าแบบนี้ เพราะแม้มันไม่ได้ผล เขาไม่สนใจ ผลเสียจริง ๆ มันก็ไม่ได้มีอะไร เช่น ต่อให้ผมแอบรู้สึกดูถูก ขบขัน บางคนที่เสนอตัวเข้ามาเป็นนางแบบ นายแบบแค่ไหน ผมก็ไม่ขนาดถึงกับจดจำ ใส่ใจ หรือไปดูถูกต่อว่าอะไรเขาอยู่ดี เขาก็ยังมีโอกาสดำเนินตามทางของเขาต่อไป และไม่มีใครเสียหายอะไรจริงจัง
ผิดกับคนที่มัวแต่ยืนมองสำรวจตัวเองอยู่นั่นว่าอะไรที่มันยังไม่สมบูรณ์ ปรับแต่งความสมบูรณ์หมายเอาว่าเมื่อพร้อมออกตัวไป คงไปได้ไกลสุดกู่ ความเป็นจริงในแง่หนึ่งคงต้องบอกว่า อย่าเพิ่งเตรียมตัวอยากไปดวงจันทร์เลย ลองลอยขึ้นไปบนฟ้าบ้างก่อน หรือบินไปให้ไกลที่สุดเสียก่อน แล้วในส่วนอื่น ๆ ต่อไปนั้นก็อยู่ที่ว่าเราจะให้ความสำคัญ สานต่อ เรียนรู้ พัฒนา เก็บประสบการณ์ได้ต่อไปแค่ไหน บางทีและหลายทีด้วยซ้ำเมื่อถึงจุดนั้น แค่ดวงจันทร์อาจไม่ใช่เป้าหมาย
นี่คือหนึ่งสิ่งที่หลาย ๆ คนเคยสำเร็จในด้านหนึ่งมาล้วนเข้าใจว่า ฝันต้องลงมือทำ จะตั้งหลักก้าวอย่างมั่นคง หรือจู่ ๆ จะเดินลุยทุ่งเอาแบบน้อง ๆ หลายคนเหล่านี้เลยก็ไม่เป็นไร สำคัญที่ว่า เมื่อไหร่จะรู้จัก หรือกล้าก้าวขาออกมาเสียที แค่นั้นเอง
พบกันใหม่กับบทความแง่คิดต่างๆ ที่จะนำมาให้ได้คิดตามกัน
