มันเกิดขึ้นตอนได้ดูการแข่งขันฟุตบอลของทีมในอังกฤษ ที่มีผู้ชมค่อนข้างแน่นสนาม หลังจากทีมเชียร์ยิงประตูได้ ผู้ชมต่างก็โห่ร้องดีใจกระหึ่มในสนาม แล้วเกิดรู้สึกแปลก ๆ (แง่ดี) ขึ้นมา ที่ได้ยินเสียงแบบนั้น ทำให้ฉุกคิดอย่างหนึ่งว่า อันที่จริงนี่คือเสียงและบรรยากาศปกติในเวลาที่เราดูฟุตบอลสโมสรใหญ่ ๆ แบบนี้
แต่ปีที่ผ่านมาวิกฤติโควิด ทำให้เวลาดูถ่ายทอดการแข่งขัน บรรยากาศจะเป็นอีกแบบ เพราะห้ามมีผู้ชมในสนาม แม้จะมีการใส่เสียงประกอบเข้ามา แต่มันก็รู้สึกได้ถึงความแห้ง ๆ ปลอม ๆ ที่คนเป็นแฟนบอลน่าจะพอเข้าใจ อย่างไรก็ตามพอดูบ่อยเข้า ก็เคยชินกับบรรยากาศที่ไร้ผู้ชมในสนามไปแล้ว เมื่อกลับมาได้เห็น ได้ยินเสียงบรรยากาศจริง ๆ อีกครั้ง ทำให้แอบตื่นเต้นอย่างคล้าย ๆ เพิ่งเคยได้ยินครั้งแรก
มันทำให้คิดต่ออีกว่า บรรยากาศหลาย ๆ อย่างในการใช้ชีวิตของปีที่ผ่านมา อาจทำให้เราเริ่มจะลืมความรู้สึกบางอย่างไปแล้ว โดยอย่างยิ่งบรรยากาศที่มีคนอยู่มากมาย เช่น ในสถานที่ท่องเที่ยว ร้านอาหาร แบบที่คนเนืองแน่น อันที่จริงส่วนตัวแล้ว ชอบ หรือพอใจที่ร้านค้า, สถานที่ คนไม่แออัด การเดินทางก็ค่อนข้างสะดวกสบาย ไม่นับแง่ความหวาดระแวงจะติดโรค จะว่าไปมันก็ดีเหมือนกัน…
เวลาผมเดินเข้าไปตามร้านอาหารในช่วงปีนี้ ผมค่อนข้างพึงพอใจ เพราะรู้สึกสบายดี แถมปลอดภัยด้วยที่คนน้อย ๆ แถมร้านไหนเคยไม่ไปเพราะขี้เกียจรอ ขี้เกียจเจอคนเยอะ ก็จะเลือกไป ทว่า คิดเลยต่อไปอีกในแง่เจ้าของกิจการ คงไม่พึงพอใจด้วยแน่ ๆ ยิ่งในตอนที่ถูกบังคับปิดกิจการเช่นนี้…
แม้แต่งานของตัวเองในวันนี้ มันก็สงบ และเหมือนจะสบายที่ไม่ต้องทำอะไรมากมาย แต่มันคือความลำบากที่จะทำให้เราย่ำแย่ลงไปช้า ๆ เพราะขาดรายได้…
แม้โควิด จะทำให้หลายบรรยากาศ รู้สึก สงบ สบาย สะดวกดีในหลายอย่าง แต่บางเรื่อง เราก็ไม่อยากให้มันสงบและสบาย อยากเจอปัญหา อยากเหนื่อยกับมัน อยากต้องตื่นมารีบเร่ง หรือกำลังจะถึงเส้นตายส่งงานแล้ว…
ธุรกิจ กิจการ หรืองาน เราคงอยากได้บรรยากาศแห่งความวุ่นวายกลับมา มันคงจะที่ดีกว่า ว่าไหมครับ
บทความฉบับปรับปรุง เผยแพร่ครั้งแรก Facebook Sirichaiwatt เมื่อ 09/08/2021
