มกราคม พ.ศ.2565 ถือว่าครบรอบ 7 ปีที่เว็บไซต์นี้ถูกสร้างขึ้นมา (sirichaiwatt.com) จึงถือโอกาสเขียนเล่าสู่ ถึงที่มาของเว็บไซต์ และ เรื่องราว “การเขียน” ตั้งแต่เริ่มจนวันนี้ จะว่าไปก็เหมือนเป็นประวัติด้านหนึ่งของชีวิตเลยทีเดียว ที่ไม่เคยเล่าให้ใครฟังมาก่อน นั่งคิด ทบทวนแล้วเขียนลงบทความนี้เลย
เริ่มเขียนครั้งแรก
การเขียนครั้งแรกที่อาจไม่ใช่งานเขียนโดยตรง น่าจะราวอายุ 10-11 ขวบ ช่วง ป.5-ป.6 (ผมเรียนเร็ว 1 ปี) ตั้งแต่เด็กความที่ชอบวาดรูป วาดการ์ตูนไปเรื่อยในตอนนั้นก็วาดไปแล้วเล่าเรื่องให้เพื่อนฟังไปด้วย จนพัฒนามาเป็นเหมือนหนังสือการ์ตูน ในช่วงปลายของประถมจน ม.ต้น เขียนเรื่องเป็นช่อง ๆ และเขียนคำบรรยายคำพูดลงไปด้วย สร้างเรื่องราวเหมือนในหนังสือการ์ตูนที่เห็นกันทั่วไป (เสียดายต้นฉบับจริง ๆ)
เมื่อเข้าวัยรุ่นก็ไม่ได้เขียนการ์ตูนแล้ว ม.ปลายไปจนมหาลัยฯ ก็ไม่ได้เขียนอะไรจริงจัง แต่เป็นช่วงที่ อ่านมาก อ่านเยอะ อ่านทุกอย่าง ผลจากการอ่านเยอะก็นำไปสู่การเขียนจริง ๆ ขึ้นมา
เริ่มมาจากการที่เข้าไปอยู่ในกลุ่มห้องสนทนาออนไลน์ช่วงวัยมหาลัย สมัยนั้นใช้โปรแกรม Pirch ก็มีห้อง “หนังสือ” มักเป็นกลุ่มคนรักการอ่าน มีนักเขียนหนังสือทำมือ นักเขียนจริง ๆ ผ่านมาบ้าง เข้าไปติดอยู่นานจนสนิทสนมกับเพื่อนสมาชิกหลายคน* จนวันหนึ่งเพื่อนคนหนึ่งเอางานเขียนตัวเองมาให้อ่านและช่วยวิจารณ์ นั่นเองจึงทำให้ “อยากเขียนบ้าง” และเริ่มเขียนขึ้นมา (*คบหารู้จักกันจนกระทั่งวันนี้ก็มีอยู่)
“เรื่องสั้น” เป็นสิ่งแรกที่ผมเขียน เขียนเรื่อย ๆ ไปจนคาบเกี่ยวช่วงวัยเริ่มทำงาน แต่เขียนออกมาได้ไม่มากนัก เพราะจำได้ว่าหมกมุ่นกับความสมบูรณ์อย่างมาก ตลอดเวลาที่ว่างเว้นในที่ทำงาน ผมจะใช้เวลาทบทวน ปรับแก้ งานเขียนอยู่แบบนั้นซ้ำ ๆ อาจเพราะความเป็นมือใหม่ไม่มีใครสอน(ยิ่งในยุคนั้นด้วย) กว่าเรื่องสั้นเรื่องหนึ่งจะเสร็จ ใช้เวลา 3-4 เดือนต่อเรื่องเสมอ (หลายเรื่องเรียบเรียงใหม่อยู่ใน e-book “รวมเรื่องสั้น : ในอีกด้านของการมองรัก 1”)
เขียนไปเขียนมา ก็รู้สึกว่าจริง ๆ เราชอบการเขียน ความฝันอยากเป็นนักเขียนแอบก่อขึ้นในใจ แต่ก็คิดว่าคงเป็นไปได้ยาก (เป็นคนที่ไม่มั่นใจตัวเองเลย) ไม่กล้านำเสนอ แค่ให้ใคร ๆ อ่านก็ไม่ค่อยมั่นใจ แต่ก็อยากให้มีคนอ่าน จึงตัดสินใจเป็นบล็อกเกอร์ (blogger) ด้วยการทำเว็บไซต์กับ geocities ที่ตอนนี้ปิดตัวไปแล้ว ในตอนนั้นใช้นามปากกาบนเว็บว่า Gang_Rocket เขียนอยู่ราว 1-2 ปี มีไม่กี่เรื่อง เพราะกว่าจะได้แต่ละเรื่อง เก็บ บ่ม แก้นานมาก แล้วชีวิตก็ผันไปติดเกมส์ออนไลน์ ทำให้การเขียนหายไปดื้อ ๆ…
แต่การชอบอ่านยังคงอยู่ ในช่วงอายุ 26-27 เลิกเล่นเกมส์ออนไลน์แล้ว ก็ได้เข้าสู่สังคม Pantip และทีนี่เองมี Bloggang.com ที่เป็นเว็บบล๊อกเชื่อมโยงด้วยเพื่อนสมาชิก ต่างจาก geocities ที่ไม่มีใครมาอ่านง่าย ๆ ทำให้ได้เขียนอีกครั้ง การมีสังคม มีเพื่อนมาอ่าน มีส่วนทำให้สนุกกับการเขียนอีกครั้ง ประกอบกับความเป็นคนชอบดูหนัง จึงเขียนวิจารณ์หนังเสียส่วนใหญ่ มีเรื่องสั้นบ้าง และเริ่มเขียนความเรียง หรือบทความด้วยบ้าง…
แม้จะถือว่าเป็นช่วงที่เขียนสม่ำเสมอมากช่วงหนึ่ง แต่ก็ต้องห่างหายอีกครั้ง ตามช่วงเวลา และจังหวะของชีวิต
กำเนิด Sirichaiwatt
หลังจากเปลี่ยนงานประจำหลายที่ แม้การเขียนจะน้อยลงไป แต่ยังคงอ่าน ยังสนใจในหนังสือ เมื่อมีโอกาสมาให้ได้ทำงานเกี่ยวกับหนังสือ และสำนักพิมพ์ จึงคว้าทันที ในการทำหนังสือ รวมถึงต่อมาทำการตลาดออนไลน์ อาจทำให้ไม่ได้เขียนผลงานตัวเอง แต่กลายเป็นต้องเขียนเนื้อหา เขียนคำโฆษณา และหลัง ๆ ต้องผันตัวมาเป็นวิทยากร ก็เหมือนต้องเขียนสคริปต์แทน ไปตามจำเป็น
แล้ววันหนึ่งได้มีโอกาสเขียนหนังสือเล่มจริง ๆ (ฝันเป็นจริง) แม้จะเกี่ยวกับการลงทุนก็ตาม ทำให้คิดว่าเราควรมีนามปากกา (ยังคงไม่กล้าใช้ชื่อตัวเอง) ก็คิดว่าแบบไหนจะเหมาะกับหนังสือ เพราะถ้าเขียนนิยาย เรื่องสั้น ก็มักมีนามปากกากันแบบหนึ่ง แต่แนวหลักการวิชาการ ก็คงต้องอีกแบบ คิดไปคิดมา ก็เอาจากนามสกุลตัวเองแล้วกัน นั่นจึงเป็นที่มาของนามปากกา Sirichaiwatt
และการสร้าง เพจ facebook เพื่อรองรับผลงานก็ถูกคิดมาก่อน การสร้างเว็บไซต์ตามมาทันทีในตอนนั้น แต่กว่าผลงานจะออกมาให้ได้ชื่อว่าเป็นนักเขียนที่มีผลงาน ก็เข้าช่วงเปลี่ยนผ่าน เปลี่ยนแปลง โลกออนไลน์ใหญ่ขึ้น คนอ่านหนังสือน้อยลง สำนักพิมพ์เริ่มปิดตัว…
จึงรับสภาพว่าจะเป็นนักเขียนอาชีพ มีหนังสือออกมาอีก คงเกิดขึ้นยาก แต่ส่วนตัวแล้วยังสนุกกับงานเขียนอยู่เลย และย้อนมองไปว่า ที่ผ่านมาเราก็เขียนไปทั้งที่ไม่เคยได้อะไร แล้วจะหยุดเขียนทำไม…
ดังนี้แล้ว ก็เลยคิดว่าเขียนต่อไปดีกว่า โดยช่วงแรกก็เริ่มจากการจะไปทำ blog อีกครั้ง และถามตัวเองว่า แล้วเราจะเขียนอะไรอีกดี? ให้ความรู้การลงทุน, ธุรกิจ, หรือนิยาย (ช่วงแรกเขียนคอลัมน์ให้นิตยสารท้องถิ่นอยู่ด้วย) แต่สุดท้าย ยอมรับว่าเรื่องอื่น ๆ ต้องหาข้อมูลเพิ่ม ความรู้เพิ่ม ต้องอยู่ในกระแส หรือให้เวลาจริงจังมากมาย อาจไม่เหมาะกับการใช้ชีวิตที่ยังต้องดิ้นรนและการจัดสรรเวลากับหลายสิ่ง จึงเลือกเขียนในสิ่งที่อยากเขียนตามช่วงเวลาดีกว่า ด้วยชีวิต และวัยที่ผ่านมา มองว่าสิ่งที่มีประโยชน์จากเรายังมีมากมาย แนะในสิ่งที่อยากแนะ เตือนในสิ่งที่อยากเตือน แบ่งปันในสิ่งที่สำคัญของชีวิต หรือบางครั้งเล่าสู่อย่างบทความนี้
เป้าหมาย…
จนวันนี้ มีคนได้อ่านบทความบนเว็บไซต์มากมายจากสถิติ (นับแสนผู้เยี่ยมชม นับล้านยอดวิว) มีคนเข้ามาขอบคุณใน inbox facebook มีคนนำไปแชร์ (เขาคงเห็นประโยชน์) มีเพื่อน พี่น้อง และคนอื่น ๆ ที่ติดตาม และช่วยตรวจคำผิดบ้าง 😊
อันที่จริงรู้ตัวและเข้าใจดีว่า ไม่สามารถเขียนให้คนเข้าใจ หรือเห็นไปในทางเดียวกันได้ตลอด และมันเป็นไปไม่ได้ด้วยที่เราจะเห็นพ้องกันในทุกเรื่อง ตัวผมเองยังเปลี่ยน สิ่งที่เขียนไปวันหน้าผมอาจไม่ชอบเองก็ได้ ดังนั้นจึงหวังเพียง มีประโยชน์ “บ้าง” ต่อท่านที่ค้นหามาเจอ ได้อ่านผ่านตา หรือว่าเป็นส่วนช่วยแนะนำใคร แค่นั้นจริง ๆ ซึ่งงประโยชน์ที่สุดสำหรับผม คือความสุขเวลาทำ(เขียน) และ 7 ปีที่ผ่านมา หลายครั้งไปย้อนอ่าน ไปแก้ไขบทความเดิม มันยังช่วยสอน ช่วยเตือนสติผมเองนี่แหละว่า อะไรไม่ควรประมาท ลืมคิด หรือหลงไป
ต่อจากนี้ไปจะมีคนติดตาม คนชื่นชอบ เพิ่มขึ้น มากน้อย เอาจริง ๆ ก็ไม่เป็นไร เขียนอยู่ดี… เพราะจะว่าไป เขียนไปส่วนหนึ่งไว้เตือนตัวเองจริง ๆ ซึ่งหากเรายังไม่เป็นแฟนตัวยงผลงานตัวเอง จะหวังให้คนอื่น มาชื่นชอบได้อย่างไรกัน 😉
อนึ่งการที่เว็บไซต์มีพื้นที่โฆษณา เริ่มจากการเรียนรู้และทดลอง แต่ข้อดีก็คือรายได้ที่จุนเจือค่าบริการต่าง ๆ ของเว็บไซต์ที่ต้องจ่ายในแต่ละปีที่พอให้ไม่ต้องใช้เงินส่วนตัวอีกเลยใน 2-3 ปีหลังแถมยังอัพเกรดบางส่วนได้อีกด้วย อย่างไรก็ขออภัยหากเกะกะ หรือขัดขวางการอ่านไปบ้าง อยากให้ถือเสียว่าเป็นการช่วยสนับสนุนเว็บไซต์ทางหนึ่งแล้วกัน 😅 ซึ่งบางทีโฆษณาเหล่านี้ก็มีประโยชน์อยู่นะให้เราไม่ลืมบางสิ่ง 😋
สุดท้ายขอบพระคุณผู้อ่านที่เห็นประโยชน์ ที่ชื่นชอบจะเพียงบางส่วน หรือท่านที่คอยติดตามเสมอมา ทุกความเห็นของท่านมีประโยชน์และมีค่าทางใจยิ่ง และในโอกาสนี้ขอสวัสดีปีใหม่ 2565 ทุกท่านขอให้เป็นปีที่ดีกว่าปีที่ผ่าน ๆ มาทุกท่านครับ 🙏❤
