คำคมดีๆ คิดมาให้คิดไป รวม 12

15. เพราะไม่มีเป้าหมาย
จึงไม่รู้สึก “เสียเวลา”

อยากหมดวันเร็ว ๆ อยากนอนทั้งวัน อยากอยู่เฉย ๆ เหล่านี้เป็นภาวะที่เราล้วนเคยเป็น ซึ่งหากทบทวนน่าจะนึกออกได้ว่ามันคือภาวะที่เราไร้เป้าหมาย ไม่ว่าสาเหตุจะมาจากปัจจัยใดก็ตาม เราพร้อมที่จะปล่อยเวลาผ่านไปอย่างไร้ค่า แต่เมื่อใดที่รู้สึกดีขึ้น มีสิ่งที่ต้องทำ หรือมีเป้าหมายกลับมา แน่นอนเราจะรู้สึก “เสียดายเวลา” ขึ้นมาทันที

14. เรื่องของเขา ท่องเอาไว้

ถ้าเคยทบทวนเราจะตระหนักได้ว่า เรื่องของเขาหรือเรื่องของใคร แทบไม่เคยทำให้ชีวิตเราดีขึ้น หรือมีผลอันใดเลย การไปข้องเกี่ยวก็มีโอกาสทำให้เราเดือดร้อนหรือซวยไปด้วยก็มี แม้แค่ไปสนใจมากไปก็ทำให้เสียเวลาชีวิตไปโดยเปล่าประโยชน์แล้ว ยังส่งผลให้เครียดและปวดประสาทได้อีกด้วย ดังนั้นหลายครั้งมันคือ “เรื่องของเขา” เราควรถามตัวเองว่าจะไปยุ่งเพื่ออะไร?

13. ไม่จำเป็นขนาดนั้น เปรียบเทียบเขาทำไม
ไม่สำคัญขนาดนั้น ดิ้นรนทำไม
ไม่ขัดสนขนาดนั้น เป็นหนี้ทำไม

“คาถาป้องกันตัว” ที่คงมีใครหลายคนอยากจะย้อนไปบอกตัวเองก่อนที่จะพาชีวิตวุ่นวายเพียงเพราะ เอาตัวเองไปเปรียบเทียบกับคน, ดิ้นรนกับบางสิ่งทั้งที่ไม่จำเป็น, และอยากเป็นหนี้กับสิ่งที่ไม่ได้ขาดจริง ๆ สำหรับคนที่มีความสุขดีคงรู้คาถานี้ศักดิ์สิทธิ์เพียงใด

12. ถ้าจะ “ทำวันนี้ให้ดีที่สุด”
ต้องไม่หยุดแค่วันนี้

ประโยคหรือคำคม “ทำวันนี้ให้ดีที่สุด” น่าจะเป็นหนึ่งในคำคมยอดนิยมประจำใจของใครหลายคน แต่คำว่า “ดีที่สุด” นั้น มันก็ยากจะนิยามว่าดีที่สุดอยู่ตรงไหน ซึ่งบางทีดีที่สุดอาจจะเป็นเพียงสำหรับตัวเอง สำหรับโอกาสนี้ สำหรับเวลานี้เพียงเท่านั้น และหลายครั้งเราก็คิด/เข้าใจไปเองว่าดีที่สุดแล้ว แต่กระนั้นก็เชื่อว่า หากตั้งใจทำให้ดีที่สุดอยู่เสมอไป ไม่ใช่แค่วันนี้หรือตอนนี้ ย่อมเป็นสิ่งที่ดีที่สุดได้ในทุกวันจริง ๆ

11. ต้องเข้มแข็งที่สุด” อาจไม่ใช่เพื่อเอาชนะ
แต่อยู่บนภาวะที่ต้อง “ยอมรับ” หรือ “ยอมให้…

ลองคิดดู เวลาที่เราไม่ยอมต่อสิ่งใด ๆ พยายามเอาชนะทั้งด้วยคำพูดหรือการกระทำนั้น หลายครั้งไม่ใช่ทำเพื่อให้ได้สิ่งที่ต้องการ แต่เพียงเพราะอ่อนแอ หวั่นไหวจากสิ่งเร้าที่มาจากอีกฝ่าย คำพูดจากอีกฝ่ายที่เราต้องโต้เถียงเสมอ ต้องแย้งเสมอ หรือในยุคปัจจุบันการต้องโพสต์เสมอ คอมเม้นท์โต้ตอบเสมอ มักสะท้อนความอ่อนแอทางใจที่ ยอมรับอะไรไม่ได้ เปราะบางในการถูกอะไรมากระทบ หลงคิดว่าการตอบโต้นั้นคือชนะ คือกล้าแกร่งกว่า

ในเวลาที่อะไรไม่เป็นดังใจ คนเข้มแข็งแท้จริงย่อมต้องเดินหน้าต่อไปได้เสมอ มีแต่เด็กเท่านั้นที่ร้องดิ้น งอแง เวลาทำอะไรไม่ได้ หรือไม่ได้ของดังใจ ลองนึกถึงเวลา เด็กขี้แยเอาแต่ใจเผชิญหน้ากับผู้ใหญ่ที่ต้องยอมให้ และไม่ตอบโต้ไปตามอารมณ์นั้น สถานะความเข้มแข็งทางใจมันต่างกันเห็นได้ชัดเจน

10. โอกาสดีที่สุด อาจไม่รู้ว่าเมื่อใด
แต่ได้โอกาสครั้งที่ 2 จากใคร
นั่นอาจเป็นโอกาสสุดท้ายที่ดีที่สุด

โอกาสเป็นเรื่องที่คาดเดายาก บ้างคิดว่าต้องรอโชคชะตา บ้างคิดว่าต้องแสวงหา แต่ก็มีโอกาสที่เกิดจากการหยิบยื่นมาจากใครคนหนึ่ง ซึ่งไม่สำคัญว่าจะเพราะอะไร เชื่อว่ามันไม่ใช่สิ่งที่ “ใครก็ได้” หรือ “ไม่จงใจ” จึงหมายถึงผู้ให้ตั้งใจ ยิ่งตั้งใจจริงมากเท่าใด แสดงว่าเขาให้ค่ากับเรามากเท่านั้น และการจะให้โอกาสใครคงไม่เกิดขึ้นหลายครั้งเป็นแน่

09. ก่อนจะตัดสินชีวิตใคร
ควรย้อนไปมองก่อนว่า
ตัดสินเรื่องตัวเองมา ดีแค่ไหนกัน

ด้วยบริบทที่แตกต่าง ด้วยพื้นฐานของแต่ละคนไม่เหมือนกัน ด้วยความไม่รู้ในวันนั้น ที่อาจยังไม่รู้อีกหลายอย่างในวันนี้ ดีที่สุด คือ ทบทวนชีวิตและเรื่องราวของเราเอง ส่วนชีวิตคนอื่นนั้น ช่วยเหลือเป็นเรื่องดีแต่เราไม่มีหน้าที่ตัดสินใด ๆ

08. ล้มแล้วลุก ก็เจ็บแค่ที่ล้ม
ล้มแล้วฝืนจนไถล
ก็ได้แผลมากกว่าเดิม

ด้วยทิฐิ อัตตา มานะ การไม่ยอมรับบนเหตุผลลวง ๆ เช่น ศักดิ์ศรี หน้าตา ภาพพจน์ แม้แต่อ้างว่าเพราะรักก็ตาม การที่ผิดแล้ว พลาดแล้ว ยอมจบไป ยังไงเราก็ต้องเจ็บบ้าง แต่การไม่หยุด การไม่รับ จากที่ต้องเจ็บไม่เท่าไร อาจกลายเป็นเจ็บมาก เจ็บซ้ำ เจ็บนาน มันก็ไม่รู้ได้อะไร แล้วก็ช่วยไม่ได้หากใครคนนั้น ชอบทำร้ายตัวเอง…

07. ช่วยทำ ดีกว่าแค่ แนะนำ
แนะนำ ดีกว่าแค่ วิจารณ์
ส่วนวิจารณ์ บางที ไม่มีดีกว่า

เพราะวิจารณ์ ในโลกปัจจุบันไม่ได้เกิดจากผู้เชี่ยวชาญ ไม่ได้หมายถึงตัดสินงานศิลป์ งานวรรณกรรม แต่ส่วนใหญ่คือ “พูดเอามัน” หรือเอาความรู้สึกตัวเองฝ่ายเดียวเข้าว่า ถ้าจากคนคิดดีอาจมีดีบ้าง แต่ก็ย่อมแตกต่างจาก แนะนำ เพราะส่วนใหญ่จะ “แนะ” เพื่อ “นำ” พา ไปในทางที่คิดว่าดี ผิดถูกบ้างแต่หวังดีชัดเจน และแน่นอนว่า การกระทำสำคัญกว่าคำพูด ดีที่สุดคือช่วยเหลือ ไม่เช่นนั้น อยู่กันห่าง ๆ ดีกว่า

06. ผลของความประมาท
ไม่ได้วัดจากความดีของใคร

เมื่อใดที่ขาดสติ ละเลย หรือประมาท ก็พร้อมจะพรากหรือช่วงชิงทุกอย่างที่เราทำมาได้เสมอ
และผลของมันนั้น จะเล็กน้อย หรือใหญ่หลวง ขึ้นอยู่กับเหตุการณ์ แต่โอกาสมีเท่ากันอยู่ดี
ไม่ได้เลือกว่า เราเป็นใคร ทำอะไรมามากแค่ไหน หรือจะเป็นคนดีในสายใครก็ตาม

05. ความเป็นตัวเรามีอะไรมากมายกว่าใครเห็น
แต่เรากลับเปลี่ยนไปเป็นสิ่งที่เขาอยากเห็น
มากกว่าเป็นตัวของตัวเอง

ไม่ใช่เรื่องผิดแปลกที่เราอยากถูกหวย ถูกสลาก แต่หากชีวิตเหลือเพียงหวังเดียวจากสิ่งนี้คงเป็นสัญญาณที่ไม่ดี และบ่งบอกว่า เรานั้นได้ยอมแพ้ต่อโชคชะตา หรือกำลังบอกตัวเองว่าเราไม่มีความสามารถอื่นแล้วนอกจากพึ่งดวงที่มีความเป็นไปได้อันน้อยนิด..

04. เส้นทางที่ดีที่สุด
ไม่จำเป็นต้องเร็วที่สุดเสมอไป

เมื่อเรามีจุดหมาย เราล้วนอยากไปให้ถึงจุดหมายให้เร็วที่สุด แต่ในโลกความเป็นจริง การจะเลือกเส้นทางหนึ่งเส้นทางใด เพื่อไปให้ถึงจุดหมายหรือเป้าหมายนั้นไม่ง่ายเลย ยากที่จะรู้ได้ว่าเส้นทางไหนดีที่สุด ยิ่งจะให้เร็วที่สุดด้วยนั้น ยิ่งอาจเป็นไปได้ยาก และบางทีการหวังว่าเอาเส้นทางที่เร็วที่สุด ง่ายที่สุดเป็นที่ตั้ง เส้นทางนั้นอาจกลายเป็นว่าช้ากว่าเก่า ยากกว่าเก่า ไปจนถึงเป็นเส้นทางที่ผิดได้ ด้วยซ้ำไป

03. หลอกตัวเองว่ามีความสุข
ดีกว่าหลอกตัวเองให้มีความทุกข์ไปวัน ๆ

สังคมในยุคโซเชียลเน็ตเวิร์ก ผู้คนส่วนใหญ่มักแสดงออกด้านชีวิตที่ดี มีความสุข ซึ่งบางทีเราก็รับรู้ว่ามันไม่จริงเลย เบื้องหลังเขาเหล่านั้นต่างมีทุกข์ แต่มันก็อาจจะดีกว่า บางคนที่แสดงเสมือนว่า ชีวิตนี้หาความสุขยากเย็นเหลือเกิน ช่างลำบาก มีแต่อุปสรรค และความเกลียดชังจากคนรอบข้าง ซึ่งที่สุดแล้ว เรามองว่าชีวิตแบบไหนควรจะดีกว่ากัน ระหว่าง แบบที่มองหาแต่ความสุขมาแสดง หรือพยายามหาความทุกข์มาแสดง…

คำคมจากบทความ “หลอกตัวเองว่ามีความสุข แล้วจะสุขจริงหรือ“

02. อย่าให้ปีใหม่ที่แล้ว กับปีใหม่นี้
บรรจบมาพบว่า เราแค่เสียเวลาไปอีกปี

เพราะทุกวันที่ 1 มกราคือวันที่บอกว่านี่คือปีใหม่ แต่บางทีมันก็ไม่ได้หมายความว่าเป็นวันที่มีอะไรเปลี่ยนแปลง บางคนยังวนทุกข์ บางคนยังไม่มีความสุข (แท้จริง) และบางคนก็แค่สังสรรค์ปีใหม่ เพื่อกลับไปเจออะไรที่เหมือนเดิม ไม่ต่างจากปีที่ผ่านมา บ้างเหมือนเดิม บ้างถดถอย ดังนั้นคงดีหากปีใหม่นี้คือการตั้งต้นที่ดีในการที่มีอะไรเปลี่ยนแปลง

01. 1-2 ครั้งเรียกให้อภัย
3 ครั้งขึ้นไปอาจเข้าข่ายโง่
แต่มากกว่านี้เมื่อใด
ไม่รักตัวเอง

การอภัย เป็นเรื่องที่ดี เพราะคนเราย่อมผิดพลาดกันได้ แต่การอภัยซ้ำ ๆ กับคนเดิม ๆ นั้น บางทีมันไม่ใช่การยอมรับความผิดพลาด มันอาจเป็นการแสดงว่าเรานี่เอง ที่ไม่ยอมรับว่าตัวเองผิดพลาด ผิดที่ไว้ใจเขา ผิดที่เชื่อเขา ผิดที่รักเขา หรือผิดที่ดูแลเขาไม่ดี ยิ่งปล่อยไปเช่นนี้ นอกจากไม่มีอะไรดีขึ้นแล้ว ก็รังแต่ทำร้ายตัวเอง…