คำคมดีๆ คิดมาให้คิดไป รวม 11

15. คิดมากทำร้ายตัวเอง
คิดน้อยทำร้ายคนอื่น

ทำอะไรไม่คิดนั้น ย่อมมีผลเสียดังที่ทราบกันดี แต่การที่คิดอะไรน้อยไป นั่นเพราะบางทีเราคิดเอาแต่มุมตัวเอง เอาแค่ใกล้ตัว หรือเบื้องหน้านั่นย่อมทำร้ายผู้อื่นหรือทำให้คนอื่นเดือดร้อนได้

ในอีกด้านการคิดทุกเรื่องมากไป ก็ใช่ว่าจะเป็นผลดี เกิดทุกข์ หวาดระแวง และอาจส่งผลกังวลทุกเรื่องเสียจนไม่มีเวลาคิดเรื่องดี ๆ หรือกลายเป็นไม่อยากทำอะไรให้ดีขึ้นเลย

14. เดินหน้าหรือก้าวหน้า ไม่ได้หมายความเพียงว่าต้องมุ่งหน้าเป็นเส้นตรง

แม้จะอยากไปให้เร็วที่สุดแค่ไหน แต่หลายครั้งต้องรู้จักหลบบางสิ่ง แวะทิ้งบางอย่าง ออกนอกเส้นทางเพื่อเก็บเกี่ยวสิ่งสำคัญ กระทั่งผิดทางไปบ้างก็ไม่เป็นไร ขอเพียงทุกครั้งที่ย้อนมองไป ให้เห็นว่าเรามาไกลกว่าเดิมเสมอนั่นคือดี

13. คนคิดเป็น อาจไม่ต้องฉลาด คนฉลาด อาจคิดไม่เป็น

ในบริบทหนึ่ง ความฉลาดอาจสะท้อนถึง ไหวพริบ เชาว์ปัญญา ความฉับไวทางความคิด ดูจะเป็นแนวใครดีใครได้ ใครไว ใครเด่น ใครเห็นคนนั้นได้โอกาส…

แต่การ “คิดเป็น” ย่อมมาจากประสบการณ์ และสิ่งสำคัญ คือ สติ กับการเรียนรู้ ดังที่ทราบดี ฉลาดแค่ไหนก็พลาดได้ แต่จะฉลาดหรือไม่ หากผิดพลาดหรือเกิดอะไรขึ้นแล้วไม่มีสติ ไม่เรียนรู้ ไม่ดูตัวเอง ก็ยากจะ คิดเป็น

12. คนรู้มาก บางทีก็ไม่รู้จริง
คนรู้จริง บางทีก็ไม่อยากรู้มาก
รู้รึเปล่า..

หลายเรื่องรู้ไปก็ไม่มีประโยชน์
บางเรื่องเหมือนจะรู้ แต่จริง ๆ อาจไม่รู้อะไรเลยก็ได้
บางเรื่องเมื่อรู้มากเข้า ก็จะเข้าใจได้ว่า ไม่รู้เสียดีกว่า
ก่อนจะรู้อาจควรแยกให้ได้ก่อนว่า อะไรควรรู้ อะไรไม่จำเป็นต้องรู้ รู้หรือเปล่า?

11. น้ำถังเดียว
ดับไฟ ไม่ได้ทั้งกอง

หลายครั้งปัญหาเกิดมาจากความมักง่าย แต่หลายคนก็ยังมักง่ายคิดว่า อยากให้มันจบปัญหาไปในทันที
คิดว่า หรือหมายเอาว่า จะทำอะไรครั้งเดียวแล้วจบทุกเรื่องสิ้นไป เช่น การที่ทำใครขุ่นเคืองใจ หากอยากให้ไฟในใจเขาดับลงได้ มันก็ไม่ใช่การทำอะไรแค่ชั่วครั้ง ชั่วคราว เหมือนกับอีกหลายปัญหามันต้องอดทนพยายามแก้ไป มันจึงจะแก้ได้ มิใช่ราดน้ำลงไปหนึ่งถัง หวังให้ไฟดับมอดไปได้ทั้งกอง..

10. สถานการณ์สร้างวีรบุรุษได้
และก็เผยตัวผู้ร้ายได้เช่นกัน

ช่วงเวลาที่ลำบาก ย่ำแย่ หรือวิกฤติ หากมีใครช่วยนำพา ฟันฝ่า กระทั่งว่าเป็นผู้เสียสละช่วยเหลือ นับเป็น “โอกาส” ที่จะมีวีรบุรุษเกิดขึ้น ในทางตรงกันข้าม หลายคนเพียง “เอาตัวรอด” ด้วยวิธีที่เบียดเบียน ทำร้ายผู้อื่นทั้งโดยตรง และโดยอ้อม ไม่ใช่มีแต่แง่ปกป้องร่างกาย ทรัพย์สิน แต่หลายครั้ง เอาตัวรอด เพียงแค่ปกป้อง ทิฐิ อัตตา การไม่ยอมรับ หรือความรับผิดชอบของตนเองเพียงเท่านั้น

และหลายสถานการณ์ก็ช่างโชคร้าย ไม่เพียงวีรบุรุษไม่ปรากฏกาย แต่เรากลับได้ผู้ร้าย ที่ทำให้อะไรร้ายกว่าเดิมมาแทน..

09. ความมืดบอดไม่ได้เกิดแค่ที่ตา
สิ่งใกล้เคียง คนรอบตัว หลงเมามัว
ก็มืดบอดได้ แบบไม่รู้ตัว

มีหลายสิ่งที่ทำให้คนเราอยู่ในสภาพที่มองอะไรไม่เห็นตรงกับความเป็นจริง เช่น ความรัก, ความหลง, อำนาจ, ชื่อเสียง, ความเชื่อ, อคติ, ทิฐิ หรืออารมณ์ ไม้เว้นแม้แต่ ความสุข ความทุกข์ ที่มีมากเกินไป และเหล่านี้ล้วนเป็นภาวะที่เรา “ไม่ได้อยู่กับตัวเอง” จนพลาดการมองเห็นสิ่งที่เป็นจริงหลายอย่างไป

08. โอกาสชื่นชมดอกไม้ อยู่ที่การเอาใจใส่
หากเราหลงลืมไป แม้แต่ใบก็อาจไม่คงอยู่

ต้นไม้หลายต้น อาจอยู่รอดได้ด้วยตัวมันเอง และออกดอกได้สวยงาม เพียงแต่เมื่อหากเปรียบว่าดอกไม้เป็นความสุข ความสำเร็จของเรา ต้นนั้นอาจไม่ใช่ของเราหรือสิ่งที่เราต้องการ

เมื่อใดที่เราตั้งใจจะปลูกต้นไม้ โดยหมายที่จะชื่นชมดอก แล้วคิดว่ามันจะไม่ต่างกัน เดี๋ยวมันก็ออกดอกให้เองนั้น อาจไม่เสมอไป เพราะหากขาดความใส่ใจไม่ใช่เพียงแค่ดอกไม่ได้ แต่มันอาจไม่อยู่รอดไปกับเราด้วยซ้ำไป

ที่มา : ส่วนหนึ่งจากบทความ รักใหม่ในชีวิตเรา (มีรักแต่ไม่ใช่บทความความรัก)

07. ดีที่สุด มันขึ้นว่ากับใคร
ถ้า ดีที่สุด กับเราฝ่ายเดียวนั้น
มันคงไม่ใช่ ดีที่สุด

เพราะคำว่าดีที่สุดของคนเราไม่เหมือนกัน หากในเรื่องนั้น ๆ มีบุคคลอื่นเกี่ยวข้อง แล้วเราจะมองว่าสิ่งที่เราคิด เราตัดสินใจเป็นสิ่งที่ดีที่สุดก็ต้องพึงระวัง เพราะบางครั้งสุดท้ายมันจะกลายเป็นแค่เรา “เห็นแก่ตัว”

06. ชีวิตอาจง่ายดาย
ถ้าไม่เอาความสุข
ไปผูกกับรายจ่าย

ปัจจัยคือความจำเป็น ความสุขก็คือสิ่งที่ทุกคนอยากมี ขาดปัจจัยย่อมทุกข์ แต่มีมากกว่าปัจจัยก็ใช่ว่าจะมีความสุขเสมอไป เพราะการมีปัจจัยมักมากับรายจ่าย เมื่ออยากได้มาก รายจ่ายมาก.. เกินปัจจัยไปมาก สุขนั้นอาจหายไป

05. อย่าปล่อยให้ชีวิต มีความหวัง
แค่หลังบ่ายวันที่ 16 กับ 1

ไม่ใช่เรื่องผิดแปลกที่เราอยากถูกหวย ถูกสลาก แต่หากชีวิตเหลือเพียงหวังเดียวจากสิ่งนี้คงเป็นสัญญาณที่ไม่ดี และบ่งบอกว่า เรานั้นได้ยอมแพ้ต่อโชคชะตา หรือกำลังบอกตัวเองว่าเราไม่มีความสามารถอื่นแล้วนอกจากพึ่งดวงที่มีความเป็นไปได้อันน้อยนิด..

04. เดินช้าให้มองใกล้ เดินไวให้มองไปข้างหน้า

ในช่วงชีวิตที่ยังปกติดีเสมือนเส้นทางชีวิตราบเรียบหรือก้าวหน้า ก็เหมือนเราวิ่ง หรือเดินไปข้างหน้าได้ไว ในช่วงนี้เราควรมองไปให้ไกล มองไปข้างหน้ามาก ๆ เพราะยังไม่รู้ว่าจะเจออะไร ยิ่งไปได้เร็วยิ่งต้องคิดเผื่อ มองอนาคตให้มาก หากไม่อยากล้มแรงตอนสะดุด เพราะส่วนใหญ่จะระเริงกันอยู่มากกว่า…
.
ในทางตรงกันข้าม เวลาที่ปัญหาถาโถม มีปัจจัยแย่ ๆ หลายอย่างก็ควร หยุด ลด นี่ไม่ใช่เวลามาคิดอะไรไกล ๆ จินตนาการไม่ควรนำมาใช้ (ที่พอเอามาคิดตอนนี้ก็มักจะเป็นเชิงลบ) มองตัวเรา มองรอบตัว ๆ อะไรที่ต้องแก้ก่อน หรือในเวลานี้เราทำได้ เหมือนเดินช้า ๆ ก็มองใกล้ ๆ สำรวจหาสิ่งเล็กน้อยที่พอทำได้ไปเรื่อย ๆ อย่างระมัดระวัง…

ส่วนหนึ่งจากบทความ มองชีวิตอย่างไร ในวันที่คาดเดาอะไรไม่ได้เลย

03. อย่าทำด้วยความสะใจ
เพราะผู้ทำไม่นานอาจลืม
แต่ผู้ถูกกระทำจะจำนาน

หลายคนคิดว่า การโยนความเจ็บปวดของตนให้คนอื่นแล้ว จะทำให้ตัวเองดีขึ้น แต่ไม่เลย อาจได้เพียงความสะใจที่เสมือนว่ามันดีขึ้น และที่จริงแม้ไม่ทำเช่นนั้นไม่นานความเจ็บปวดของเราก็หายไปอยู่ดี แต่ความเจ็บปวดที่อีกคนได้รับด้วยการถูกกระทำแบบโยนให้นั้น มันอาจเจ็บปวดมากกว่า และส่งผลต่อเขานานกว่า เพราะเขาไม่คิดจะโยนสิ่งนั้นไปใส่ใครเหมือนที่เขาได้รับมา…

02. เราอาจแพ้เวทีนี้ได้
แต่ไม่ควรแพ้ทุกเวที

ทุกความพยายามอาจมีข้อจำกัด หรือสิ่งแวดล้อมไม่เป็นใจ แต่หากปัจจัยนั้นไม่ใช่มาจากความขี้แพ้ของเราแล้วละก็ เราก็แค่แพ้ในเวทีนี้, กีฬาประเภทนี้ แต่ในเวทีต่อ ๆ ไปเราต้องชนะ หรืออย่างน้อยก็ต้องดีกว่าเดิม

ส่วนหนึ่งจากบทความ “ข้อจำกัด มีไว้ขจัดพวกขี้แพ้”

01. ข้อจำกัด มีไว้ขจัดพวกขี้แพ้

เหตุผลส่วนใหญ่ที่เราทำอะไรไม่ได้ ไม่สำเร็จ ก็มักจะเป็นเพราะข้อจำกัด..
เพราะ “ส่วนใหญ่” คิดว่าต้องเจอ ต้องมีข้อจำกัดไงล่ะ คนที่สำเร็จได้จึงเป็นคน “ส่วนน้อย”
ส่วนหนึ่งจากบทความชื่อเดียวกันนี้ อ่านได้ที่นี่ บทความ “ข้อจำกัด มีไว้ขจัดพวกขี้แพ้“