ก่อนจะอ่านไล่ลงไป ผมมีคำถามที่คงจะต้องให้คุณตอบในใจ ว่ากำลังคิดอะไรกับ บทความ 18+ นี้อยู่?.. คุณอาจคิดถูกแล้วก็ได้ เพราะผมก็ไม่อยากจะจินตนากรเอาเองว่า คุณได้คิดถึงอะไร
จำได้ไหมว่าตอนอายุ 18 ปี คุณเป็นอย่างไร บางคนเรียนจบ ม.ปลายแล้ว บางคนยังแต่กำลังจะจบ บางคนก็เลิกเรียนไปแล้วตั้งแต่ ม.ต้น บ้างก็ทำงาน มีลูกมีครอบครัวแล้วก็มี แต่ส่วนใหญ่ น่าจะกำลังเรียนจบ หรือเพิ่งจบ
นอกจากเรื่องเรียนแล้วคุณมีเรื่องอะไรอีกบ้างที่สนใจ หรือใส่ใจในช่วงนั้น เพื่อน, แฟน, Sex, เที่ยว, กีฬา, งานดิเรก ไปจนถึง บุหรี่ เหล้า ยา..
ฟังบทความนี้ในรูปแบบ Podcast ตามช่องทางเหล่านี้
ในหลายประเทศ อายุ 18 คือการพันภาวะผู้เยาว์ คุณสามารถซื้อเหล้า บุหรี่ และมี Sex ไม่ใช่เรื่องผิดแปลก สำหรับยาเสพติดนั้น ก็เป็นเรื่องของวัยที่อาจจะหลุดกรอบไป ล้ำเส้นไปได้ไม่ยาก แต่หลายคนก็ไม่สนใจเรื่องพวกนี้ เขากลับจดจ่อกับการสอบเข้ามหาลัย.. กีฬา ดนตรี ที่พยายามสร้างอาชีพในอนาคต
ดูแล้วเหมือนจะเป็นช่วงชีวิต 2 ด้านที่อาจเขียนเส้นทางชีวิตคุณในอีก 5-10 ปีต่อมา ผมเคยอ่านสถิติหนึ่งมานานมากแล้ว และดูเอาจากรอบตัวเหมือนจะจริง เขาบอกว่า หากเราไม่เคยลองหรือสูบบุหรี่ก่อนอายุ 18 อัตราที่จะสูบบุหรี่หลังจาก 20 ไปแล้วน้อยมาก ๆ หลายคงคงทราบผมเคยสูบบุหรี่ (ปัจจุบันเลิกไปแล้ว) ก็พบว่า เพื่อนฝูงที่เคยสูบด้วยกันสมัยวัยรุ่น มันก็สูบจนทุกวันนี้ บางคนเลิกได้ก็มีบ้าง แต่จริงตรงที่ พวกที่มันไม่เคยสูบก่อน 18 มันก็ไม่สูบจริง ๆ
หลายคนที่เลือกเส้นทางจริงจังกับการเข้ามหาลัยหรือสาขาจำเพาะ ก็ดูมีอาชีพที่ชัดเจน (ไม่เกี่ยวว่าสำเร็จแค่ไหน) ส่วนคนที่เคยสนใจแต่เรื่องอื่นข้างต้น มักอนาคตไม่แน่นอน บ้างก็ได้ดี บ้างก็ยังไปเรื่อย ๆ แต่เราก็คาดเดาไม่ได้เลยในช่วงต้นว่าจะเป็นอย่างไรต่อไป
เมื่อ 18+10
ผ่านไปราว 10 ปี เรียกว่าใกล้จะอายุ 30 ส่วนใหญ่ (18-28) จะเริ่มเจอ เห็นตัวเองในบางอย่าง คนที่ไม่ค่อยได้เที่ยว อาจชอบเที่ยว สนใจเพศตรงข้ามมากขึ้น เช่น จากไม่เจ้าชู้ เริ่มเจ้าชู้ หรือดีหน่อยก็คือ รู้สึกว่าควรมีคู่เสียที ในทางตรงกันข้าม คนที่เคยสำมะเลเทเมา กลับจริงจังกับการทำงาน สร้างอาชีพ เหตุผลของทั้งหมดก็อาจเกิดจากความต้องการการเปลี่ยนแปลงชีวิตตัวเองบ้างเสียที..
ไม่ว่าจะบวกอะไร เราก็กลับไปลบอะไรไม่ได้
แต่ก็ไม่ทุกคนบางคนอาจใช้ชีวิตมีระบบ ระเบียบเสมอต้นเสมอปลาย และบางคนชีวิตก็ไม่ไปไหนเช่นเดิม แต่สิ่งที่ทุกคนเหมือนกันคือ ชีวิต มักจะเหวี่ยงเราไปมา ไม่ว่าเราจะทำตัวเอง หรือคิดว่าโชคชะตา ฟ้าลิขิตก็ตาม (เราเลือกเองทั้งนั้น) เส้นทางจะไม่ง่าย ไม่แน่นอนเหมือนช่วงก่อนอีกแล้ว
ผมไม่ได้บอกว่าไม่มีใครมีความสุขสุดขีด หรือทุกข์สุดใจ ในชีวิตตลอดเวลา ในคำว่าเหวี่ยงไปมาของชีวิตก็มีที่อาจรู้สึกว่าสุขสุดใจ ร้ายสุดฤทธิ์ แต่ทั้งหมดนั้นที่เหมือนกันคือการเปลี่ยนแปลง ทั้งสิ่งแวดล้อม และทางความคิด ที่คาดเดาไม่ได้
บทความนี้ควรเรียกว่าบทความ 18+10 หรือ 18+20 ขึ้นไปมากกว่า แต่ไม่ว่า 18 จะ บวก อะไรเราก็กลับไป ลบ อะไรไม่ได้..
ราวอายุ 35 หรือ 40 ปีขึ้นไป เราส่วนใหญ่ไม่ค่อยเสียใจกับสิ่งที่เคยทำลงไปในอดีต แต่มักเสียดายกับสิ่งที่ไม่ได้ทำมากกว่า เพราะสิ่งที่ทำลงไปนั้น ที่สุดแล้วเราล้วนได้อะไรกลับมาเสมอ เราจึงไม่รู้สึกว่าอยากเสียประสบการณ์นั้นไป แต่กลับอยากย้อนไปหาโอกาสที่เคยมีในอดีตมากกว่า แต่ก็เป็นไปไม่ได้..
สำหรับคนที่ต่ำกว่า 18 ชีวิตย่อมยังมีทางเลือกมากมาย หลายคนอยากได้ช่วงเวลานั้น เช่นกลับไปตั้งใจเรียน เลือกคณะที่ใช่ แต่แท้แล้วถ้าทบทวนกันดี ๆ 18 ชีวิตเลือกอะไรไม่ได้มากหรอก เพราะทรัพยากรทางความคิดยังไม่มาก และประสบการณ์ก็น้อยนิด ไม่พอให้ตระหนักรู้ว่าอะไรคือสิ่งที่ดีต่อตัวเองจริง ๆ เหมือนประโยคที่ว่า “ยังไม่รู้อะไรเป็นอะไร..”
และสำหรับวัย 18+10, 18+20 หรือ +30 ขึ้นไปก็ตาม มันควรถึงเวลาที่รู้ได้เสียทีแล้วว่า ชีวิตต้องการอะไร ควรนำพาตัวเองไปอยู่ตรงไหน อะไรคือความเชื่อที่ผิด อะไรคือผลลัพธ์ ของวันนี้ หรือบางที ชีวิตนี้ 18 จะบวกเท่าไหร่ ก็ยังไม่ไปไหน ยังสนใจในเรื่องบางเรื่อง ที่ควรจะรู้ตัว ว่าหยุด ว่าพอได้แล้ว
แล้วชีวิต ก็ยังเหมือนเด็ก 18 ที่เหมือนจะโต มีความคิด แต่กลับพึงพาตัวเองไม่ได้ ก้าวหน้าไม่ได้ ตรองดูสิ คนที่เกิดพร้อมเราเขาอายุเท่าไหร่กันแล้ว..
บทความฉบับปรับปรุง เผยแพร่ครั้งแรก Facebook Sirichaiwatt เมื่อ 05/07/2019
