ณ วันหนึ่งกับบทสนทนาที่แสนธรรมดา ทำให้ผมอดฉุกคิดกับบางสิ่งไม่ได้ ตามประสาคนช่างคิด ที่เกิดขึ้นจริงๆ โดยทั่วไป และคงได้เห็นได้รู้สึกกันบ่อยๆ เพียงแต่ว่าเคยสังเกตหรือไม่เท่านั้นเอง ฟังบทความนี้ในรูปแบบ Podcast ตามช่องทางเหล่านี้ ก : พรุ่งนี้ไปธุระกับใครเหรอ ข : ว่าจะไปกับ ภ. น่ะ ก : ภ. คนไหนหว่า ข : ก็คนที่เจอวันนั้นที่โรงเรียนไง ตัวอ้วนๆ คล้ำๆ หน่อย ก … อ่านต่อ
ได้อ่านบทความ เรื่อง The Cat Years โดย Adair Lara จาก San Francisco Chronicle เขียนไว้น่าสนใจว่า เด็กเล็กๆ ก็เปรียบเหมือนลูกหมา ที่เราสามารถ ฝึกให้ กิน นั่ง ทำโน่นทำนี่ ได้อย่างน่ารัก หนำซ้ำ ยังซื่อสัตย์ เชื่อฟัง เรียกก็เข้าหา บางทียังติดเรา(ผู้เป็นพ่อแม่) แจเสียด้วย ทว่า หลังจากอายุ 13 ปีเป็นต้นไป
เมื่อยืนตรงนั้น คุณมองมุมไหน? ในเวลาที่คนเรา พบเห็นสิ่งใดๆ หรือประสบเหตุการณ์ใดๆ ก็ตาม ทุกคนล้วนมีมุมมองที่แตกต่าง โดยมุมมองของแต่ละคน ณ เวลานั้น อาจตีความจากภาพตรงหน้า จากประสบการณ์ จากการคาดเดา หรือบางที ก็ประเมินด้วยความเชื่อ อารมณ์ ความรู้สึก . . .
เป็นเรื่องราวที่เกิดขึ้นเมื่อเช้า ขณะที่ผมนั่งรอรถเมล์ อยู่ที่ป้ายรถเมล์ เป็นปกติทุกวัน มีนักศึกษาสาว นั่งอยู่ข้างๆ และป้าร่างท้วมคนหนึ่งนั่งอยู่ถัดไปพร้อมไม้เท้าข้างๆ ตัว ทำให้เดาได้ว่า แกคงเดินเหินไม่ได้สะดวกนัก..
อันที่จริงแล้ว เรื่องที่ได้ยินได้ฟังมานี้ เป็นเรื่องที่เกี่ยวกับ กรณีหนึ่งวงการแพทย์ในต่างประเทศ แต่มันก็เกี่ยวกับการตัดสินใจมีชีวิตคู่ อย่างชัดเจน
สามีภรรยาคู่หนึ่ง แต่งงานกำลังจะมีบุตรด้วยกัน เมื่อฝ่ายภรรยาได้ตั้งครรภ์สามีก็จึงได้พาภรรยาไปฝากครรภ์